ایمنی خودرو
در خصوص مفهوم ایمنی وسایل نقلیه‌ای نظیرِ خودرو سه عامل اصلی دخیل است:
هرچقدر که ما قادر باشیم احتمال بروز خطر را کاهش دهیم و یا در صورت بروز خطر، میزان صدمات را کاهش دهیم، سطح ایمنی را افزایش داده‌ایم.
عملکرد تک تک قطعات، در کارایی خودرو و ایمنی آن موثر است،درنتیجه،موضوع ایمنی یک خودرو را می‌توان به دو بخش تقسم کرد:
- ایمنی فعال
به مجموعه ویژگی‌ها و تجهیزات یک خودرو که در جلوگیری از بروز تصادف به راننده کمک می‌کنند.مواردی نظیر طراحی سازه اتاق، سیستم تعلیق، ترمزها، چراغ‌ها، خوش دستی و هندلینگ، میدان دید، سیستم‌های کمکی نظیر ترمز ضد قفل، کنترل کشش، گردش چراغ‌ها در پیچ، سنسور باران، فرمان حساس به سرعت، هشدار خروج از لاین، انواع رادارها و حتی عملکرد سیستم تهویه در حفظ هوشیاری سرنشینان و طراحی صندلی‌ها نیز در این حوزه قرار می‌گیرد. بسیاری از کارشناسان معتقدند که سلامتِ فنی وسیله نقلیه و عدم وجود نقص فنی نیز در “محدوده ایمنی فعال” قرار می‌گیرد.
- ایمنی غیر فعال
اگر به هر علتی ایمنیِ راه و مهارتِ راننده و “تجهیزات فعالِ ایمنی خودرو” نتوانند از بروز حادثه جلوگیری کنند، وظیفه حفظ جان سرنشینان خودرو و یا عابرین پیاده بر گردنِ “ایمنی غیرفعال خودرو” می‌افتد. در حقیقت ایمنی غیر فعال، آخرین قدم در حفظ امنیت است.
بحث برانگیزترین بخش مبحث ایمنی، خصوصا در میان عمومِ مردم نیز همین “ایمنی غیر فعال” است!.
برخلاف تصور عموم مردم، یک خودرو هرچه محکم‌تر باشد، ایمن‌تر نیست بلکه هرچه قادر به جذب بیشتر انرژی در سازه ی خود و حفظِ فرم محفظه سرنشین باشد، ایمن‌تر است. “کیسه‌های هوا”، “کمربندهای ایمنی پیش کشنده با محدود کننده نیرو”، “کپسول های جاذب انرژی در نقاط مختلف بدنه” و … همگی در حوزه مبحث ایمنی غیر فعال قرار می‌گیرند.
حتی مباحثی نظیر تطبیق سازه خودروهایی با ابعاد و وزن‌های مختلف، برخورد با عابر پیاده و مکانیزم مخابره وقوع تصادف به نیروهای امدادی و پلیس نیز شامل ایمنی غیر فعال هستند.
مطالب مرتبط: